De maand oktober begint heerlijk, temperaturen van rond de 25°c, picknicks, zonnige ontbijtjes op ons bescheiden balkon en de stad draait terug op volle toeren. 's Weekends stroomt het centrum vol met vrolijke mensen die genieten van avondlijke terrasjes, niet te versmaden gerechten in de talrijke restaurantjes en voor de jeugd, hitsige ritmes in de disko's. Onlangs hoorde ik van een disko waar ze live flamenco spelen. Leek me wel een fijn alternatief voor de geglobaliseerde vaste waarde van bonzende bassen die je hart doen springen. Stilaan komen er ook aanbiedingen om video's te maken. Een vaste job nog niet, maar alle beetjes helpen. De wind blaast in de juiste richting.
M begon 15 september met school. Niet de school van onze keuze, maar meerdere buurtbewoners meenden dat het de beste van de openbare scholen in de buurt was. In Spanje heb je drie soorten scholen. De openbare (soort stadsonderwijs) dat ook helemaal gratis is, de gesubsidiërde (meestal katholiek en niet erg duur) en de privéscholen (heel duur). Wij zetten de school waar N en zijn zus als kind gingen op ons verlanglijstje. Maar die school was helaas helemaal vol. Dus werd het een school achter ons hoek: colegio de Garcilaso de la Vega genoemd naar een soldaat/poëet uit begin 16e eeuw. zie foto, (de enige van op hun website)
De directie van deze school had waarschijnlijk eerder de functie van soldaat van onze vriend Garci onthouden, want elke ochtend begint de school met een luide sirene. Een sirene die door merg en been dringt. Als volwassene maak ik meteen de link met oorlog, bommen, militairen e.d. Gelukkig is M zich daar nog niet van bewust. Het is een detail maar zegt uiteindelijk, na de eerste drie weken in de militaire school veel. Het feit dat 4-jarigen in de rij worden gepropt als wilde schaapjes, dat ze daarbij hun mond moeten houden en anders bij de kleintjes worden gestuurd, dat was ons wat teveel. Bovendien werd de verregaande discipline ook binnen het klaslokaal en tevens inhoudelijk doorgevoerd. Op de leeftijd van 4 jaar moeten ze leren schrijven mogen ze enkel BINNEN de lijntjes plaatjes kleuren. Geen verf en penseel te bespeuren. Wanneer M besloot een mannetje met meerdere kleuren haar te voorzien, kreeg ze van haar voorhistorisch mevrouw Maria Carmen de vraag toegejouwd of zijzelf misschien meerdere kleuren haar had. wat ben ik blij dat M die dingen aan ons kan vertellen. Ik heb haar meteen dankzij het net allerlei voorbeelden laten zien van mensen met alle kleuren van de regenboog in hun haar en zelfs M heeft allerlei tinten in haar haar dankzij de zomerzon.
Gelukkig vonden we een nieuwe school, een privéschool, het lijkt of je in een andere wereld binnenloopt wanneer je de schoolpoort binnengaat. De lommerd van de granaatappelboom heet je welkom.
(zie foto)
Dinsdag gaat er een nieuwe wereld voor M open, een wereld van vriendelijkheid, creativiteit, vrolijkheid en geen angstige, behoudensgezinde en militaire sfeer meer. Ze gaat van een kille fabrieksachtige ruimte met een lege kooiachtige speelplaats naar een gezellig huisje met kleurrijke tekeningen en een speelplaats vol bomen. Deze beslissing verlicht onze harten.
