De Business Machines rollen... De dagen ook. Time flies when you are a working woman. De tijd staat niet stil en ondertussen zijn we al zovele maanden verder. De blog stond wel stil en ik wil de draad weer opnemen om verdere levensverhalen te publiceren in dit kleine blogwereldje dat we zomaar kunnen creëren.
Iemand die me nauw aan het hart ligt zei me ooit: "Je mag zoeken en twijfelen, maar tegen je 30ste moet je je weg kiezen". Hmmm, wat betekent dat in mijn leven. Ik koos voor de emigratie en de gevolgen die de afstand met mijn heimat met zich meebrengt. Er zijn dagen dat ik denk dat mijn toekomst beter had kunnen zijn in dat landje van me, maar wanneer ik dan via de website van de redactie.be naar het nieuws kijk, snap ik soms al niet meer waar ze het nu over hebben... Zo prutserig en klein, lijkt het dan te zijn. De madrileense grootstad neemt me mee in haar koers, die richting zonneschijn gaat. Ik berust in mijn nieuwe leven. Ik neem vrede met de wendingen en de golven, up and down. De golven brengen me soms op danige hoogtes dat ik een tevreden IBMer ben.
De slagzin uit de propagandafilm van tijdens onze opleiding dreigt boven mijn hoofd: "Once an IBMer, always an IBMer". Uitdagingen liggen anders nu. Een beetje zen kan geen kwaad. Ik leef van dag tot dag en worstel me door de betalingen, de facturen, refunds en adjustments. Bovendien heb ik niet veel keuze, 20% werkeloosheid voor de inheemse bevolging is een donkere wolk boven de mogelijkheden. Zeker voor de emigranten zoals ik en medecollega's op mijn werk. Onze professionele kansen zijn kleiner. Maar we hebben werk, en een boterham op onze plato.
