Eindelijk heb ik echte Spaanse vrienden. Wat een opluchting. En hoe belangrijk dat zoiets is valt wel degelijk niet te onderschatten. Dankzij hen is er een nieuwe fase begonnen in mijn integratieproces. Het heeft bijna 2 jaar geduurt, maar nu pas voelt Madrid echt als mijn thuis.
Bovendien hebben de grootouders van die nieuwe vriendin een huis op den buiten van Madrid. Dat doet me denken aan het Vrasene buitenverblijf van mijn grootouders uit mijn kindertijd. Vandaag wilden we een moestuin aanleggen op een stuk land (vol met opgevangen dieren) van de veearts van het dorp. De regen die overloedig de groene velden begoot verhinderde ons echter dit plan uit te voeren. De KW's waren niet waterdicht genoeg om ons rustig te laten ploeteren in de aarde. Danko het bruinzwarte paard keek rustig toe terwijl M de eitjes uit het kippehok stal.
Na een lekker wit wijntje gezellig nog een blogske schrijven en denken aan de uitgestelde plantactie. We hopen dus dat het morgen iets minder giet en dat de de aardbeien, wortels, tomaten, e.d. zonder hinder hun wortels in de natte bodem kunnen nestelen.
Nog een wat donker uitgevallen gsmkiekje van vandaag:
