Een ding blijft me verbazen, in de Spaanse gemeenschap, althans in de Argentijnse is solidariteit niet een vaststaand feit tussen vrienden, familie. Gunsten bestaan wel degelijk, als het maar niet al te lastig is. Het kan, als het me uitkomt, is de leuze. En ja, kwestie van je eigen grenzen niet te overschrijden is het een topper. Je zal altijd gerust kunnen zijn dat de mensen nooit iets zullen doen tegen hun goesting. Anderzijds sta je er vaak gewoon alleen voor. Hoe erg mis ik op die momenten mijn lieve Belgische vrienden waarvan ik weet dat ze altijd paraat staan in goede en slechte tijden. De realiteit is op dat vlak wel harder waarschijnlijk als expat, dat kan.
Ieder voor zich en trek je plan. Waar is de solidariteit? Was er niet een tijd dat mensen meer op elkaar steunden en elkaar nodig hadden? Op zich is het wel goed dat je jezelf kan redden in het moderne leven, en toch... Waarom niet een beetje van je eigen behoeftes afstaan om een ander te helpen. Het kan toch ook voldoening geven...
De enkelboosdoeners blijven onbedwongen hun werk doen. Hopelijk wint aan het einde de medicijnman en kan het leven weer zijn gewone gang gaan.
