El mundo es un pañuelo

Die koffie heeft gesmaakt. Ook de eerste patatas bravas waren heerlijk. In de zinderende hitte waren we voor het eerst het centrum ingetrokken. De plastic bandjes van mijn sandalen brandmerkten als het ware mijn witte tenen. Ik die dacht dat Madrid de verwoestijning nabij was, het tegendeel is waar. Ik heb Madrid nog nooit zo groen gezien. Misschien is het de lente... Alle bomen en bloemen groeien en bloeien. De stad ziet er prachtig uit. We wandelden zoveel mogelijk in de schaduw van de talrijke platanen in de Madrileense lanen. We zijn even binnengewandeld in ons eerste appartementje in Chueca, de homowijk. Iemand kwam net buiten dus konden we de gang inglippen. Ik was zelfs al vergeten op welke verdieping we toen woonden. Toen we binnenkeken in de gang van de eerste verdieping wisten we dat we juist zaten en dat de travestiet aan de afwas, vroeger onze onderbuur was. Vele nachten ging Nacho naar beneden om te vragen of ze de muziek wat stiller wilden zetten. Telkens een stuk in de nacht en de travestieten een stuk in hun kraag. Nacho vertelde wilde verhalen wanneer hij terug het bed inkroop. Ze openden steeds al dansend en in bikini de deur en lachten hun problemen weg.

Onze buikjes snakten naar tapas. We gingen dus de eerste de beste echte Spaanse kroeg binnen in Malasaña. We bestellen een ración bravas en een echte caña Mahou. We hebben ons eerste pintje nog niet op of N vraagt zich af welke taal de twee jonge heren naast ons aan de bar spreken. Ik kijk even en zie op de bar een pakje Belgam roltabak liggen. Ik vraag in het Spaans of je nu ook Belgam in Spanje kan kopen. De twee jonge heren antwoorden stuntelig. Hun uiterlijk verraadde hun afkomst. Gent en Kortrijk… Ongelooflijk. Mijn eerste dag in Madrid op stap en ik heb al een uurtje Vlaams ‘geklapt’. N was blij en voelde zich helemaal thuis. Bleek dat een van hen een goede vriend was van onze vriend de onderbuur in de Carnotstraat. El mundo es un pañuelo. Zoooo klein.