dozen en Ikea

En jawel, de dozen zijn echt aangekomen. Dinsdagavond om 22u, kwam de man uit Galicië met zijn camion aangereden. N was er gerust in. De verhuizers zouden alles wel naar de 8^ste verdieping brengen. “Nee hoor”, zei de man: “onze service is van deur tot deur”. N probeerde nog van: Ja maar onze deur is op de 8^ste verdieping”, helaas zonder succes. Gelukkig kon hij nog snel zijn broer optrommelen om een “handje” toe te steken. 2 uur hebben ze gezeuld en gesjouwd met al onze rommel. De rommel die nu op een chaotisch wijze een eigen leven blijkt te lijden in de hoeken van ons appartementje. Die dozen, dat is echt een fenomeen op zich. Alhoewel ik ze allemaal zelf heb ingepakt en zorgvuldig (althans dat dacht ik toen) overal op heb genoteerd wat er in zat, wist ik van geen enkele doos meer wat erin zat. Alleen degene die de minst omschrijvende naam had bleek de meest doeltreffende. “Cosas” (dingen) stond erop. Niet alleen geven ze een bijzonder ongezellige sfeer aan je huis, bovendien blijkt het binnen de kortste keren zeer noodzakelijk ze één voor één op een heftige manier open te scheuren om te kijken wat er nu weer in zat. Elke keer een verassing. Alsof je opeens heel veel cadeautjes in een lelijke verpakking krijgt. Ik heb nog zitten denken, waarom heb ik dit in godsnaam allemaal meegesleurd, ik zou het niet eens gemist hebben.

Al gauw had ik al heel wat dozen de deur uit gegooid en hun inhoud ergens in een kast gestopt. Bij dat dozenfenomeen blijkt het ook een vaste waarde dat er een aantal ‘die hard’-dozen bij zijn. Ze houden van hun essentie. De spullen die ze bevatten blijken te genieten van de sfeer van transitie binnenin de doos. Misschien hadden ze wildere plannen. Misschien wilden ze toch liever het verre oosten gaan ontdekken. In alle geval, ze staan er nog steeds, te wachten op een ikeameubel waar ze hun nieuwe thuisplek zullen vinden. Ikea is hier dé oplossing. Na de rastro en dergelijke te hebben, afgeschuimd, merkten we al gauw dat er in Madrid Ikea of Ikea is. Prijzen van tweedehands meubels liggen hier hoger dan de nieuwe puzzeltjes. Niets aan te doen, ook wij zullen hetzelfde leven lijden als de rest van de wereld. Ook wij genieten dag in dag uit van ons uitzicht op Billy of Ärmä... Ik zal me erbij neerleggen, kleur breng ik wel met onze rommel, die rustig de tijd neemt de dozen uit te komen.